-Σύντομη παρουσίαση της πρώτης ποιητικής συλλογής της Χαράς Ναούμ-
συγγραφέας: Χαρά Ναούμ
τίτλος βιβλίου: άγρυπνες αντιλόπες
σελίδες: 58
Εκδόσεις Μανδραγόρας
2013
τίτλος βιβλίου: άγρυπνες αντιλόπες
σελίδες: 58
Εκδόσεις Μανδραγόρας
2013
Στην πρώτη ποιητική της συλλογή, η Χαρά Ναούμ, από θέση παρατηρητή ψυχογραφεί τον κόσμο που την περιβάλλει: «Κάποτε τους παρατηρώ να σιγοτραγουδούν/καπνίζοντας φευγαλέα ανάμνηση καπνού»
και εν τέλει, διαπιστώνει την ματαιότητα των πραγμάτων: «Θέλω να πω/Τίποτα δεν θέλω να πω/Όλα ειπωμένα κατά μόνας» και «Ποιος ξέφυγε τη χάση ποιος τη φέξη»
Στην τριλογία των ποιημάτων με τίτλο «[ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΟΚΗΣ Ι,ΙΙ & ΙΙΙ]»
γινόμαστε μάρτυρες της επιρροής που έχει ασκήσει στην ποιήτρια το κίνημα του εξπρεσιονισμού.
Στίχοι που καμπυλώνουν την πραγματικότητα: «τα πέλματα βημάτισαν στους τοίχους»
και ποιητικές φόρμες που υποδηλώνουν την μαθητεία της στον Μ. Σαχτούρη:
«Άνοιξε ένα μπουκάλι φως κι/άνοιξα ένα σαρκοβόρο κοχύλι / Λίγο μετά γεννήθηκε ένα λυσσασμένο περίστροφο/ Το μικρό σκυλί»
Ακόμα και σε μέτρια ποιήματα της συλλογής, αναδύονται εικόνες:
«Θα ξυπνούσαμε ένα πρωί/με μάτια να στροβιλίζονται/μύτες να αποσπώνται απ’ τον καμβά/χωρίς την σύμπραξη προσώπου»
και στίχοι που παρασύρουν τον αναγνώστη:
«Εξεγείρομαι μαζί μ’ αστερισμούς»
και τον μεταφέρουν στον μικρόκοσμο του ποιήματος.
«Βγαίνω απ’ την τσέπη μου»
Αν υιοθετήσει μια αφαιρετική διάθεση και καταφέρει να στενέψει τους ορίζοντες των ποιημάτων της, εκτιμώ πως η ποίηση τής Χαράς Ναούμ θα βαίνει βελτιούμενη καθώς το υλικό υπάρχει. Μια φλυαρία που παρατηρείται σε μερικά ποιήματά της, ας την εκλάβουμε ως κάτι που απαντάται συχνά σε πρωτοεμφανιζόμενους ποιητές.
Κορυφαίες στιγμές της ποιητικής συλλογής, τα ποιήματα των σελίδων 21,35 και 47.
Ενδεικτικά, το ποίημα της σελίδας 47: «Ποιος θα με πείσει/ότι οι άστεγοι/προτού αποδημήσουν/γίνονται/-εστω για δευτερόλεπτα-/άγριες αντιλόπες»
Σ.Ι.
